The Paper Collector and the Black Dog | Paranormal Story

Paranormal Story: An old paper collector kills a strange creature during his nightly routine. After his loyal street dog Kara’s odd behavior and a nightmare, he faces a terrifying revenge.

Even though the squeaking of the wheels had lessened, it hadn’t lessened as much as he wanted. “I’ve gotten old again… Well, it is what it is,” the paper collector thought and set off. For eighteen years, he had been one of the thousands of paper collectors in this metropolis. It was a long time ago, a very long time ago, that his wife left home with their two children. His loneliness since that day… “I’m not a bad man, actually,” he thought. Yes, he wasn’t a bad person, but being good wasn’t enough to keep the family together. Besides his inability to handle responsibilities, his alcohol problem added to the mix, making it impossible to stop his wife.

How many years had it been since he saw his children? He tried to remember but couldn’t. He vaguely recalled seeing them secretly last time, maybe. Damn wheels were still squeaking.

He went a bit further, and finally, just past the central district of the city, he started waiting at the corner where he always stopped. He wouldn’t wait long, he knew. Nitekim beklenen misafir gözükmüştü bile: Kara. Kara was a typical street dog; old and frail, just like himself.

The old man would set out around this time every night, visit all the dumpsters on his route, roam the streets, check empty spaces, and collect whatever paper waste he could find. Meanwhile, if he found bottles and other interesting metals, he wouldn’t hesitate to take them either. His dog, Kara, would meet him every night at exactly this time, at this corner. He had named him Kara because of his black color. The old man thought simply and lived simply. Although paper collecting seemed like a pitiful profession to children, it was a quite sufficient source of income for him. Sometimes his daily earnings could reach sixty liras.

When Kara reached the old man’s side, the elder took out wet bread pieces and some bones from his bag and placed them in front of the dog. The dog responded with a slight whimper, as if thanking him, and immediately started eating the food before him. İlginç bir köpekti Kara. Every night he would meet him here at this hour, they would collect paper together, and then they would part ways right here again. Kara didn’t live with him. Although he tried to take him home a few times, the dog escaped from his ramshackle house and disappeared, only to reappear by his side here the next night. Eventually, the old man gave up trying to take him home. He wasn’t Kara’s owner, but Kara had become his work partner.

After the dog finished his meal, they set to work. The old man started his shift later than other collectors and finished his work with a shift lasting until morning. Contrary to popular belief, working late at night could be both safer and more fruitful. Both the night patrol police and the shopkeepers open at that hour knew him as ‘Paper Collector Uncle’.

Singing a folk song in a low voice, with Kara walking right in front of him, tail wagging… That was the summary of his simple life: He found his bread in the trash, his friend in an animal. When he reached the place that pulled him out of his thoughts, the collector stopped the cart on his shoulder. Onunla birlikte Kara da durmuştu. They looked for a while at the ruined structure across the street, whose foundation was laid but construction hadn’t continued. This stone structure, consisting only of a basement floor, remained unfinished for some reason. The old man never knew why it had stayed like this for years. He had only gone down to the basement of the construction twice. Orada atılmış boş Şişeler ve çokça Kağıt karton bulunmaktaydı. But there was something else, and whatever it was, it had made the old man decide not to go down there a third time. Cesur bir adamdı toplayıcı Ve çoğu insana göre Korkusuz bile sayılabilirdi ama içgüdülerin de dinlerdi. Whatever the feeling inside him was, it told him he shouldn’t go down there again. Bir daha inmemişti zaten oraya.

Kara’nın kısa bir havlaması ile dikkatini tekrar önüne veren toplayıcı, yoluna devam etti. His target was the empty lot right behind the shantytown. The containers there were usually full, and not many paper collectors went to that area.

When he finally reached the containers, he suddenly heard a noise. Kedi ya da fare olabileceği ihtimaliyle her zaman yanında taşıdığı Demir çubuğu çekin gizli bölgesinden çıkardı. As he circled behind the container, spotting the snake on the ground and bringing the rod down on its head happened simultaneously. But the snake deftly dodged under the container. Bu arada Kara durmadan havlıyor yaşlı adamın etrafında dört dönüyordu. “Sus Kara!” The old man carefully started poking the rod randomly under the container, shaking it at the same time. Kara havlamaya ve adamın çevresi etrafında zıplamaya devam ediyordu, sanki ihtiyarı oradan uzaklaştırmak istermiş gibi dikkatini çekmeye çalışıyordu ama yaşlı toplayıcı köpeği umursamıyordu.

Derken yılanın başını konteyner diken hemen yanından çıktığını fark eden diğer Kendisinden beklenmeyecek bir hızla Emir çubuğu tekrar salladı. This time, he had hit the target. Çubuk darbeleriyle başına ezdiği yarattı ile Çubuk yardımıyla konteynerin altından çıkardığında Onun bir yılan olmadığını Ama gördüğüm en büyük kertenkele olduğunu anlamıştır başladım. Kara, havlamalarını azaltmış ama bırakmamıştı. Köpeğe doğru dönen adım bak şuna karar hiç bu kadar büyük kertenkele görmüş müydü diye seslendi. Kara hem havlıyor hem de kırılıyordu. “Alıcı istersen koçum,” the old man said, tossing the dead lizard in front of the dog. Köpek korkuyla geri çekilip daha önce ihtiyacı duymadı garip sesler çıkararak karanlığın içine doğru koşturmaya başlamıştı. Arkasından seslense de ihtiyar Az sonra köpeğini göremez olmuştu. “Must have gotten really scared,” the collector muttered, işine devam etti.

Tan yerinin ağarmasına iki saatten az bir vakit kala ihtiyar evine dönmüş topladığı atıklar ayırmakla meşgul olmuştu. İşleri bitince dolabında sakladığı noktadan bir bardak daha içmiş keyifli Ayaklarını uzat Tıka nefesinde 36 ekran televizyonun uygulamaya başlamıştı. Birazdan gün arayacaktı ve odada nimetlerini geri dönüşüm C götürüp arasına alacak karanlıkta uzandı kanepesi üzerinde yudumlarken bardağını dış kapıdan gelen sesle irkildi hafifçe. Kapıyı açık bırakmıştı Hayır kapattığından emindi. Still, he felt uneasy and thought he should get up and check the door, istemişti ama kalkmamıştı. The old man couldn’t move from where he lay. “What’s happening?” diye kendi kendi sorarken Az önce duyduğu sırtının daha da yakından geldiğini fark etti. Biri sanki ayaklarını süre oldu ilerliyor ihtiyar bütün gücüyle kımıldamaya çalışsa da göz kapaklarını dahi oynatmaya muktedir olamamıştı. The sound was closer now.

Ve sonunda sesi çıkartan şeyi odasının kapısında görünce içgüdüleri buz kesmişti adeta. Kapının önünde, yıllar önce kendisini terk eden karısı Sanki hiç yaşanmamış bir şekilde Öylece duruyordu. Saçları dağınık ve üzerinde kırmızı bir sürü var en ama en çok dikkatini çeken s için arasında tuttuğu Kaya parçasıydı. Karısına seslenmek istediyse dudaklarını kımılda tamamlamıştı. Kadın ayaktan sürerek yaşlarıma doğru ilerledi. Kadının gözlerindeki bakışta tanıdığı hiçbir şeye rastlanmamış diğer toplayıp bu kafasından Bu benim karım değil diye geçirdi. Kadın taş parçası havaya kaldırdı ve kaldırdığı anda fark ettim ki kadının elinde tuttuğu bir taş değildi elinde tuttuğu şey ihtiyarın kendi kafasıyla kadın hiçbir şey söylemeden ihtiyarın kafasına kendi başını hızla indirdi. And only then could the paper collector scream in terror. Kısa bir an için nerede olduğunu unuttum ama sonra lanet bir kabustan uyandı anladı yaşlandım. Yattığı kanepeden düşmüş kendini yerde bulmuş to narrow uyudum ben diye söylendi diğer gün ağarmıştı.

İkinci gece… “Nerede kaldı bu köpek?” Almost half an hour had passed, and Kara still hadn’t arrived at the meeting spot. Dün gece de garip davranmış zaten. The old paper collector decided not to wait any longer. “Ya hastalandı ya da daha sonra gelir budur beni,” he thought, moving his cart. Sabaha doğru gördüğü kabus yüzünden gündüz uykusuna yapmaktan vazgeçmişti ve bu yüzden şimdi uykusu vardı İhtiyar. “Old man, shouldn’t wander too much tonight,” dedi kendi kendine.

Her zaman önünden geçtiği Yarım bırakmış inşaatı yaklaştığında birden kareyi gördüğünü sandı. İnşaatın önünde gördü köpek Kara mıydı? “Kara oğlum!” he called towards the dog. Köpek ona bak ve Sanki benim dercesine boynuna fırça aşağıya uğrayıp sonra inşaatı doğru almaya başladı. İhtiyar köpeğin yetişmek için adımlarını hızlandırmış Ken kar ansızın inşaatı içine doğru değildi. The paper collector hesitated briefly before following Kara, yine de köpeğin Ardında inşaata girmekte tereddüt etmemişti. O lanet olası yer Onur gitsede daha önce de buraya girmişti ve nasılsın Yine çıkacağından emindi.

“Kara! Neredesin oğlum?” he called out inside. Ne sokak lambalarının çıplak kol onlara vuran cılız aydınlığı ne Die ışığı yeteri kadar aydınlatmıyor içerisini. Kara was black, and the night was dark… “Kara!” Tekrar tekrar seslendi ihtiyar. Then someone called from behind him: “Oradayım!” Sesin geldiği yere döndüğünde karşısında karaya öyle dizilmiş bu. How? Was the dog talking? Öylece durmuş gözleri yaşlı Kağıt toplayıcısına dikmiş bir vaziyette yerinden adamıyım o. The old man, unable to stop his voice from trembling, called out again: “Kara, sen misin?”

Köpeğin cevabı hiç beklenmedik şekilde gelmişti. As it leaped towards the old man, its body and head suddenly grew larger. Öne çıkan sivri dişleri sanki bir köpeği değildi bir kaplana aitmiş görüntüsü vermiş ve en kötüsü gözlerinden çıkan alevler olmuştu. The old collector let out a terrified scream and scrambled backward but failed to see the column void right behind him. Kolon boşluğu, yaklaşık bir çocuğun içinden çıkamayacağı genişlik ve derinlikte iyiydi. Eğer yaşlı adam olan boşluğuna saplı Demir çubuktan üzerine düşmezse oradan çıkması pek zor olmayacaktı. But for the old man, that fall was a fatal one. Çubuktan üzerine sırt üstü düştü anda sırtından gidip göğsünden çıkan 3 adet Demir çubuğun acısını ona bir an için Unutturan tek şey çukurun başında dikildi Ankara olmuştu.

The old man watched in pain and astonishment. “Kara değilsin sen!”

The dog seemed to smirk. “Ama sen de pek akıllı değilsin!”

“Hayvan! Sen cesaretli oğlum öldürdün kahrolası!”

“Anlamıyorum…”

The dog continued speaking: “Dün gece o kertenkeleyi sana öldürdüm benim oğlumdu bizden birini öldürmenin cezası ölümdür!”

The old man understood. Köpek izden biri dediğim anda bizden ile kast ettiklerini kimler olduğunu hemen anlamıştı. “Ya Allah aşkına bilmiyordum ne olur yardım et Bir Bilseydin…”

“Lanet olası! Bilmeliydin! Size akıl verildi Ya bahaneniz yok!” the dog snapped. Sonra yanında Başka köpeklerde belirmeye başladı Hepsi de simsiyahlar ve hepside Ölmek üzere olan yaşlı ama sırıtarak bakıyorlardı.

“Tıpkı rüyamdaki gibi,” the old man thought. Yattığım yerde kımıldayamıyorum ve ölüyor Allah’ım bu da kabus olsun ne olur yanayım Bunlar aklından geçen son düşünceler. The old man never woke up again.

Cesedi ertesi gün bulunduğunda civarı esnaftan çok az kişi onun ölümüyle ilgilendi asıl ilgilerini çeken ise yaşlı Kağıt toplayıcısının öldürdüm beraber gezdiği köpeğin de Başka köpeklerde boğularak öldürülmesi olmuştu.

Views: 0